Ψυχοφθόρο

 Είναι ψυχοφθόρο να ξέρεις οτι η ζωή σου ή ο θανατός σου δεν έχει θα καμία ουσιαστική επίπτωση, θετική ή αρνητική στην ζωή κανενός,
 να ακολουθείς μια δυσάρεστη ρουτίνα, όταν δεν έχεις κάτι ωραίο να προσδοκάς,
 να νιώθεις ότι είναι βλάσφημο να παραπονιέσαι, όταν υπάρχουν θύματα προβλημάτων υγείας ή κοινωνικής αδικίας,
 να μήν μπορείς να θανατώσεις την ελπίδα, τις στιγμές που η παντελής παραίτηση μοιάζει απελευθερωτική,
 να έχεις την ανάγκη να πιστέψεις στον θεό, αλλά να σου είναι αδύνατο,
 να ξέρεις ότι δεν υπάρχει άνθρωπος στο κόσμο αυτό, που να έχει ανάγκη την αγάπη σου

 τη θέλω την ψυχή μου. όταν χρήση των αισθήσεων και οι σκέψεις φτάνουν τον κορεσμό, είναι το μοναδικό που με κάνει να νιώθω κομμάτι αυτού του κόσμου
 που με κάνει να θαυμάζω τον ουρανό, δίχως να ζητάω τ'άστρα

Αθήνα - Λάρισα

- ΚΟΡΙΝΘΟΣ - ΦΑΡΣΑΛΑ ΕΝΑ ΤΣΙΓΑΡΟ ΔΡΟΜΟΣ ! ΚΟΡΙΝΘΟΣ - ΦΑΡΣΑΛΑ ΕΝΑ ΤΣΙΓΑΡΟ ΔΡΟΜΟΣ !
- Συγγνώμη κύριε, είστε χαζός ? Τι τσαμπουνάτε εκεί ? Και γιατί φωνάζετε ?
- Εκτελώ τηλεμεταφορές. Έχετε κάποιον ή κάτι, που θέλετε να πάει από Κόρινθο στα Φάρσαλα, ή το ανάποδο ?
- Μόνο αυτή τη διαδρομή εκτελείς?
- Αυτή τη βδομάδα ναι. Από Δευτέρα, Αμφίκλεια - Βουκουρέστι.
- Τη διαδρομή Αθήνα - Λάρισα, ποιός συναδελφος σου την εκτελεί ?
- Αυτός που θα φωνάζει: "ΑΘΗΝΑ - ΛΑΡΙΣΑ ΕΝΑ ΤΣΙΓΑΡΟ ΔΡΟΜΟΣ !".
- Μάλιστα. Είναι δύσκολο να τον βρώ ?
- Όχι, αν δεν είσαι κουφός. Αν βιάζεσαι όμως, σε τηλεμεταφέρω εγώ σ'αυτόν.
- Α! πολύ ωραία, θα το ήθελα.
- Πρέπει να κάνουμε μια στάση πρώτα, όμως, στα Φάρσαλα.
- Θα καθυστερήσουμε πολύ ?
- Καπνίζεις ?
- Όχι.
- Ενός τσιγάρου παθητικό κάπνισμα δρόμος, είναι.
- Ωραία, φύγαμε.

Επαναλαμβανόμενα επαληθευμένες προφητείες. (Κοινωνικοπολιτικό σχόλιο)

 "Αυτή η πόλη είναι έγκυος, και φοβούμαι μήπως γεννήσει τιμωρό της κακοήθους αλαζονείας μας.
 Γιατί αυτοί οι πολίτες είναι ακόμη συνετοί, αλλά οι αρχηγοί τους έχουν πάρει το δρόμο που τους οδηγεί σε μεγάλη ζημιά.
 Καμία πόλη ως τώρα, δεν κατέστρεψαν οι αγαθοί πολίτες, αλλά όταν ευχαριστεί τους κακούς να φέρονται υβριστικά, διαφθείρουν τις μάζες δίνοντας δίκιο στους άδικους για να κερδίσουν οι ίδιοι οφέλη και δύναμη.
 Να'στε σίγουροι ότι η πόλη εκείνη δε θα μείνει ήσυχη για πολύ, έστω κι'αν τώρα απολαμβάνει μεγάλη ησυχία, όσο αυτά στους κακούς πολίτες είναι αγαπητά, κέρδη που αποκτούνται με τη δημόσια ζημιά.
 Από αυτά είναι που προέρχονται οι φατρίες, οι εμφύλιοι σκοτωμοί και οι τυρρανίδες.
 Ποτέ η πόλη αυτή να μήν πάρει αυτόν το δρόμο..."

Θέογνης , 6ος αιώνας  προ Χριστού.

Μακάριοι οι πράοι, γιατί αυτοί θα κληρονομήσουν τη γή.

 Δεν θα πιστέψεις τι έλαβα με το ταχυδρομείο σήμερα! Ένα γράμμα από τον Παγκόσμιο Σύλλογο Πράων. Μου έγραφαν:
 "Αγαπητέ αναγνώστη,
 Επειδή οι υποσχέσεις του πολυαγαπημένου μας προφήτη Ιησού Χριστού απέτυχαν να επαληθεφθούν μέχρι σήμερα, αισθανόμαστε την ανάγκη να πάρουμε την κατάσταση στα χέρια μας:
 Παρακαλούμε να εκκενώσετε την οικία σας μέχρι την άλλη Δευτέρα το πρωί (και προαιρετικά να αφήσετε τα μισά σας ρούχα).
 Εάν αισθανθείτε ότι δεν είστε υποχρεωμένος να το κάνετε, καλό θα είναι να αποκλείσετε τον εαυτό σας από κάθε εκδήλωση της Χριστιανικής Εκκλησίας, καθώς οτιδήποτε  διαφορετικό θα ήταν χυδαία υποκριτικό εκ μέρους σας.

Με χριστιανική αγάπη,
      Οι πράοι"

Τρέφε ψευδαισθήσεις και άρμεγε μετριότητα.

 Σιχαίνεται κάποιος τη "normal" ζωή, τα "normal" συναισθήματα, τις "normal" τρέλες και εσείς ψάχνετε την ασφάλεια μακριά του, στη δύναμη της μάζας.
Δεν φταίω εγώ, ούτε κι'ο θεός που δεν αντέχετε το εκκεντρικό.
 Σας στέλνουν λουλούδια και εσείς νομίζετε οτι ή θέλουν να σας πηδήξουν ή να σας παντρευτούνε.
Δεν φταίω εγώ, ούτε κι'ο θεός που δεν κατανοείτε το αυθόρμητο.
 Διαβάσατε μερικά "ψαγμένα" blogs και λίγο wiki, είδατε το Zeitgeist και τα συναφή και νομίζετε οτι πιάσατε τον πάπα από τ'αρχίδια.
Δεν φταίω εγώ, ούτε κι'ο θεός που ζείτε στην εποχή της πληροφόρησης και όχι της γνώσης.
 Σας βάζει κάποιος το δάχτυλο στη πλήγη, που είναι και δική του, μήπως και σας ξυπνήσει και εσείς τον κατηγορείτε για αλαζονεία επειδή έβαλε τον εαυτό του στην ίδια πρόταση με τον θεό.
Δε φταίω εγώ, ούτε κι'ο θεός που είναι πιο εύκολο να υπερβείτε το Έβερεστ παρά τον εγωισμό σας.

Μόνο οι κοιμισμένοι ονειρεύονται

 Προδομένος απ'τη φαντασία μου
αυτό το ακατάπαυστο εκτροφείο ψεύτικων ελπίδων
βυθίζομαι στο εξαγνιστικό παιχνίδι της μεταμέλειας
σύντομα με περικυκλώνουν οι ενοχές
σαν εκατομμύρια ανυπόμονα σπερματοζωάρια μέσα στη μήτρα
ψάχνουν να φυτρώσουν μέσα μου το ανάπηρο, τυφλό μίσος
σφίγγω τα δόντια και δίνω έλεγχο στον νού
μα είναι αργά
άλλο ένα έκτρωμα κοίτεται νεκρό μες τη ψυχή μου
κλαίω σαν μικρό παιδί στα γόνατα του Θεού
και του μιλάω για αδικία
αδικία που έσπειρε έναν άνθρωπο με πεπρωμένο τη μοναξιά
ανάμεσα σε τόσους ανθρώπους
του λέω για τα τόσα πεταμένα χαμόγελα
τις τόσες πνιγμένες λύπες
τις τόσες πριγκίπισσες που χάθηκαν
χωρίς να μονομαχήσω γι'αυτές
 Ξεθυμαίνοντας έρχεται η γλυκιά κούραση
και την ακολουθεί σιγά και απαλά
ο αιώνιος σύμμαχος της αφελούς ευτυχίας
ο Ύπνος
αφήνομαι και λίγο πριν κλείσω τα μάτια
εύχομαι να τον ακολουθήσει
ο αδερφός του ο Μορφέας
γιατί είναι μία απ'τις στιγμές που νιώθει κανείς
ότι μόνο οι κοιμισμένοι ονειρεύονται.

14 Δεκεμβρουαρίου

- Θα ήθελα ένα δικηγόρο, παρακαλώ.
- Δε νομίζετε ότι είναι εξαιρετικά στενόμυαλο εκ' μέρους σας να ζητάτε ένα δικηγόρο μέσα σε ένα ζαχαροπλαστείο?
- Η αλήθεια είναι...ξέρετε...ότι δεν ξέρω που να ψάξω. Δέν έχω ακούσει ποτέ για δικηγοροπωλείο και περνώντας τον δρόμο, άκουσα ένα κύριο που έβγαινε από το κατάστημα σας να λέει σε μία κυρία που περπατούσε δίπλα του ότι έχετε εξαίσιους εργολάβους και γι'αυτό είπα να δοκιμάσω την τύχη μου.
- Εργολάβους σε εισαγωγικά, κύριε. "Εργολάβους".
- Συγχωρήστε την άγνοια μου. Επιτρέψτε μου να επαναδιατυπώσω : Θα ήθελα ένα "δικηγόρο", παρακαλώ.
- Μου τελείωσαν. Έχω όμως  εξαιρετικούς "ψυχίατρους".
- Με γέμιση φράουλας και πασπαλισμένους με ζάχαρη άχνη?
- Όχι, με πολλά κόμπλεξ και υπερβολικά αδιάκριτους. Αστειεύομαι. Φυσικά και έχω με γέμιση φράουλας και ζάχαρη άχνη, πόσους να σας βάλω?
- Με πόσους χορταίνει μία οικογένεια με τέσσερα παιδιά?
- Να υπολογίζω και τους παππούδες?
- Όχι, μόνο τους φίλους τους.
- Των παιδιών?
- Όχι, των παππούδων.
- Θα έλεγα ότι με σαράντα κομμάτια, θα έχετε ένα υπέροχο απόγευμα.
- Δεν τους θέλω για απόγευμα, για γεύμα τους θέλω.
- Μα η ώρα είναι τέσσερις και μισή!
- Λογαριασμό θα σας δώσω?
- Όχι εσείς. Εγώ. Σαράντα "ψυχίατροι" μας κάνουν δεκαπέντε ευρώ.
- Ορίστε και ελπίζω την επόμενη φορά να μην τσιγκουνευτείτε τους δικηγόρους.
- Γιατί? Σκοπεύετε να μου κάνετε μήνυση?
- Α! ναι, συγγνώμη : Να μήν τσιγκουνευτείτε τους "δικηγόρους".
- Ααα, φυσικά.Να είστε καλά κύριε μου. Καλό μεσημέρι.
- Στις τέσσερις και μισή?
- Η δικιά μου μέρα ξεκινάει στις πέντε το πρωί, οπότε τώρα βρίσκεται στη μέση της.
- Κατάλαβα. Αντίο σας.
- Αντίο.

Μεταφυσικές εμπλοκές

     Νίτσε       : "Ο Θεός είναι νεκρός"
     Θεός        : "Ο Νίτσε είναι νεκρός"
 Πυθαγόρας  : "Ποιός θεός? Και ποιός είναι ο Νίτσε?"
Αριστοτέλης : "Νομίζω οτι είναι κάποιο λογοπαίγνιο που αφορά τους αθειστές"
     Θεός        : "Αριστοτέλη βούλωστο, κι'εσύ νεκρός είσαι. Κι'εσύ Πυθαγόρα, θες να μου πείς οτι ένας                
                        άνθρωπος της δικής σου ευφυίας, πίστευε στο Δωδεκάθεο?"    
 Πυθαγόρας  : "Μάλλον δεν έχεις ελληνική καταγωγή, γιατί..."
Αριστοτέλης : "Όταν λες οτι είμαι νεκρός, αναφέρεσαι στο σώμα μου, τη ψυχή μου ή την πνευματική
                        κληρονομιά μου?"
 Πυθαγόρας  : "Αριστοτέλη, μην με διακόπτεις σε παρακαλώ. Κι'εσύ που αναφέρεσαι στον εαυτό σου
                        ώς "Θεός", όπως σου έλεγα πρίν..."
     Θεός        : "Παιδιά συγγνώμη, πρέπει να διακόψω το chat"
Αριστοτέλης : "ΕΝΝΟΕΙΣ ΟΤΙ Η ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑ ΔΕΝ ΘΑ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΞΑΝΑΚΑΝΕΙ chat?!?!"
     Θεός        : "...Όχι Αριστοτέλη... (oh my me)...εννοώ οτι διακόπτω το chat με εσάς"
 Πυθαγόρας  : "Τέσπα. Εσύ τη ξεκίνησες τη συζήτηση, έσυ την τελειώνεις"
     Θεός        : "Δεν την ξεκίνησα εγώ, ο Νίτσε την ξεκίνησε"
Αριστοτέλης : "Μα ο Νίτσε είναι νεκρός!?! ΧΑΧΑΧΑΧΑ"
     Θεός        : "...Μάλλον κατάλαβα γιατί ο Αλέξανδρος αποζητούσε με τόσο καήμο την ζεστασιά της
                          Ανατολής..."
 Πλάτωνας    : " Ρε μαλάκα Θεέ, δεν σου είπα να σταματήσεις το chat και να μου φέρεις τις παντόφλες
                         μου? "
     Θεός        : " Sorry guys. Duty calls"                    

Το ημερολόγιο ενός συναισθηματικά ανάπηρου - Μέρος 1ο

 Η βοή από τ'αυτοκίνητα, τους ανθρώπους που περίμεναν το λεωφορείο
και κάθε είδους φυσική ή τεχνητή λειτουργία, δεν μπορούσε παρά να
παραμερίσει, ώστε στην επιφάνεια να βγεί η φωνή της:

"Σ'αγαπώ Γιάννη Δασαλέα ! Σ'αγαπώ και θα σε αγαπώ για πάντα !"

 Ο Γιάννης κοκκάλωσε. Όλη του η ζωή ήταν μία γραμμή που τον οδηγούσε
εδώ, σε αυτή τη στιγμή της σύγκρουσης με το πεπρωμένο του. Σάρκα, αί-
μα και οστά πλημμύρισαν την φαντασία του και η Ισμήνη ανάμεσα τους.
Φωτεινή σαν ηλιακή θεότητα, πανέμορφη σαν ορχιδέα που ανθίζει στις
γαλήνιες κορυφές των Άλπεων, ποιητική σαν ήρωίδα του Σαίξπηρ ή κάποιου
ανάλογου ομοφυλόφιλου Άγγλου συγγραφέα, σκέφτηκε.
 Αλλά καθώς ο Γιάννης κινήθηκε προς το μέρος της, συνειδητοποίησε ότι
το χάσμα δέν γεφυρωνόταν. Προσπαθούσε με όλες τις δυνάμεις του να κου-
νηθεί αλλά δέν μπορούσε, προσπαθούσε να της φωνάξει αλλά δεν έβγαινε
ήχος απ'το στόμα του. Το όνειρο άρχισε να γίνεται εφιάλτης.
 Καθώς η συνείδηση του άρχισε να επανέρχεται στην πραγματικότητα, το
κοκκάλωμα που είχε νιώσει, δέν υποχωρούσε. Η εικόνα με τη σάρκα, το αί-
μα και τα οστά, επίσης. Ο Γιάννης ανήσυχος, πήρε το βλέμμα του άπο την
Ισμήνη, για να δεί απο πάνω του το τεχνολογικό αριστούργημα της Mercedes
-Benz.
 Τον Γιάννη τον είχε πατήσει το λεωφορείο.
 Καθώς οι τελευταίες ποσότητες διοξειδίου του άνθρακα, άνοιγαν τον δρό-
μο της αποχώρησης της ψυχής του, η Ισμήνη έσκυψε από πάνω του, έβαλε το
κεφάλι του στην αγκαλιά της και με δάκρυα στα μάτια, του ψιθύρισε τρυφερά:

"Είδες αγάπη μου?...Είδες?...Κράτησα την υπόσχεση μου...Σε αγάπησα για πάντα"


Αφιερωμένο σε όλες τις αναποφάσιστες καριόλες.